هفت سال و پنج ماه: نبردهای زمان خواب

کودک شما حالا هفت سال و پنج ماه دارد و در این مطلب با برخی از نکات زندگی یک کودک هفت ساله مثل زمان خواب و تعلل در انجام کارهایش آشنا شوید.

نبردهای زمان خواب

حتماً شما هم با در نظر گرفتن این موضوع که یک روز معمولی چقدر پرمشغله است، خیال می‌کنید که فرزندتان در انتهای روز خسته و کوفته و آماده‌ٔ خواب خواهد بود، اما حتی اگر خسته باشد، بدان معنا نیست که وقتی او را در رختخوابش می‌گذارید، آنجا خواهد ماند.

بچه‌های دوران ابتدایی به دلایل زیادی در برابر زمان خواب مقاومت می‌کنند. دلیل اصلی این است که آنها در مورد روزی که گذرانده‌اند دل‌مشغول و نگرانند. اضطراب در مورد مسائل مختلفی که در حین رشد و تکامل خود با آنها روبه‌رو هستند، طی تمام روز در زیر سطح زندگی‌شان جریان دارد. چیزهایی مثل این که در مدرسه چقدر خوب عمل می‌کند، آیا او و دوستانش با هم خوب کنار می‌آیند، مشاجره با یک خواهر یا برادر یا حتی کوچک شدن ناگهانی شلوار مورد علاقه‌اش!

طغیان در ساعت خواب راهی خیلی کوچک برای اعمال مقداری کنترل روی زندگی‌اش است. به علاوه، او ممکن است بودن در کنار شما را خیلی جالب‌تر از خوابیدن در تاریکی کنار یک پتو یا یک خرس عروسکی بداند.

تسلیم نشوید، چون کودک شما واقعاً به خواب خوب احتیاج دارد و اگر نرم شوید و یک یا دو شب اجازه دهید بیدار بماند، مهار این عادت دشوارتر می‌شود. هنگامی که از اتاق خوابش بیرون می‌پرد، او را به رختخوابش برگردانید و یک ماساژ کوتاه اما آرامش‌بخش به پشتش بدهید و پتو را رویش بکشید.

پایبندی به روتین باثبات قبل از خواب می‌تواند به کاهش اضطراب بچه‌ها کمک کند. اگرچه او حالا دیگر باید خودش بتواند مسواک بزند، حمام کند، لباس خواب بپوشد و کتاب بخواند، اما برای کمک به او در انتقال از روز به شب، او را همراهی کنید و بخشی از این روند بمانید. در طول انجام کارهای روتین درباره‌ٔ چگونگی روزی که گذرانده است صحبت کنید. این به او فرصتی می‌دهد تا کمی خود را تخلیه کند و دلداری‌های شما را هم بشنود.

نکتهٔ والدین: حذف زود باش

در تلاش برای حذف دو کلمه از دایرهٔ لغاتتان باشید: «زود باش»! بسیاری از والدین بیش از آنچه فکر می‌کنند از این کلمات استفاده می‌کنند که غالباً با آه کشیدن، جیغ و فریاد زدن یا ضرب گرفتن روی میز همراه است. اما این فقط باعث می‌شود فرزندتان به خاطر عصبانی کردن شما احساس گناه کند، درصورتی‌که اغلب انگیزه‌ای برای حرکت سریع‌تر در کودک ایجاد نمی‌کند.

به جای تهدید و تشرهایی مثل «من پنج دقیقه پیش بهت گفتم تلویزیون رو خاموش کن!»، به دنبال روش‌های آرامی برای سرعت بخشیدن به فرزند خود باشید. خیلی ساده مثل خاموش کردن تلویزیون به دست خودتان ولی نه با خشونت و دعوا، بلکه با آرامش و صحبت منطقی.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط