چطور به کودک یک تا دو سال برای دوست شدن با کودکان دیگر کمک کنید
کودک ۱۸ ماههٔ شما هم ممکن است از همین سن پایینش یک دوست داشته باشد، مثلاً با دیدن عکسشان و دیدن اسباب‌بازی توی دستشان در مورد آنها چیزی بگوید ولی اگر او را در حین بازی تماشا کنید، شاید هرگز متوجه نشوید که آنها با هم دوست هستند. همچنین آنها به همان اندازه که احتمال بازی مسالمت‌آمیز با همدیگر را دارند، احتمال دعوا کردن یا بی‌اعتنایی به یکدیگر را نیز دارند. کودکان نوپا هر قدر هم که ضداجتماعی به نظر برسند، اما دوستی‌های آنها برایشان بسیار حقیقی است ولی آنچه در این سن وجود ندارد، صرفاً برخی از اصول بالغ‌تر دوستی مثل گوش دادن به یکدیگر، پاسخ دادن و نوبت گرفتن است. شما در مورد دوست شدن کودکتان با کودکان دیگر چه می‌دانید و چگونه به کودک نوپای خود در دوست‌یابی کمک کنید؟ در این مطلب با چند نکته برای کمک به فرزندتان در بهبود مهارت‌های دوستی‌اش آشنا شوید.
اسباب‌بازی‌های مشابه پیدا کنید
هنگامی که کودک نوپایتان با کودکان دیگر بازی می‌کند، ممکن است این‌طور به نظر برسد که او غرق دنیای کوچک خودش است اما در عین حال از کارهایی که همبازی‌اش انجام می‌دهد با هوشیاری و زیرکی آگاه است. این بازی‌ها را بازی شرکتی (Associative play) می‌نامد، به این معنی که کودکان نوپا اعمال یکدیگر را مشاهده و سپس سعی می‌کنند آنها را تکرار کنند. بازی‌های شرکتی راهی بسیار خوب برای یادگیری کودکان از یکدیگر است، اما همچنین یکی از دلایل مشاجرهٔ آنها با همدیگر هم هست.
برای مثال، کودک شما دوستش را درحالی‌که با دقت در حال خواباندن یک عروسک در رختخواب است می‌بیند و با خود می‌گوید که چه کار جالبی است. او که هنوز در هنر مذاکره مهارتی ندارد، خیلی ساده می‌رود و عروسک را می‌قاپد، حتی اگر گرفتن آن نیازمند گاز گرفتن یا زدن دوستش باشد. همبازی او طبیعتاً شروع به گریه و فریاد کشیدن می‌کند. بهترین راه مقابله با این وضعیت، داشتن اسباب‌بازی‌های مشابه هم برای قرارهای بازی است. اگرچه از شما انتظار نمی‌رود که از هر اسباب‌بازی دو تا داشته باشید، اما احتمالاً از برخی اسباب‌بازی‌های محبوب مثلاً کامیون، عروسک، حیوانات عروسکی، لگو و پازل چند تا دارید، پس از آنها استفاده کنید تا مشاجره‌ها کمتر شود.
زمان را در نظر بگیرید
وقتی پای کودکان نوپا در میان است، زمان‌بندی درست اهمیت زیادی دارد. برنامه‌ریزی قرار بازی برای اواخر بعدازظهر، یعنی زمانی که بچه‌ها معمولاً بهانه‌گیرتر هستند مثل این است که خودمان دنبال دردسر بگردیم. قرارهای بازی طولانی، به ویژه وقتی کودک شما کمتر از دو سال دارند نیز همین‌طور است. نیم ساعت تا یک ساعت برای شروع بازی های دورهمی مناسب است و بعد اگر به نظر می‌رسد فرزندتان سرگرم و راضی است، می‌توانید زمان آن را کم‌کم تمدید کنید.
از طرف دیگر، اگر خلق‌وخوی او قبل از اتمام زمان بازی تنگ شد، به خانه برگردید. در ضمن، نباید کودک نوپایتان را برای قرار بازی جایی بگذارید و خودتان بروید، حتی اگر وقتی آنجا هستید به نظر می‌رسد که شما را نادیده می‌گیرد، اما با حضور شما در اطرافش احساس امنیت بیشتری خواهد کرد.
فضای بازی بزرگ را امتحان کنید
پارک‌ها و شهربازی‌ها برای کودکان نوپا فوق‌العاده هستند، زیرا آنها پر از اسباب‌بازی‌های غول‌آسایی هستند. دو کودک نوپای کوچک نمی‌توانند یک سرسره را از دست یکدیگر بقاپند و گرچه ممکن است هنوز هم در مورد اینکه چه کسی اول از روی آن سر بخورد یا کی اول سوار تاب شود بگومگو کنند، اما معمولاً سرگرمی‌های زیادی برای امتحان کردن وجود دارد و برخی از وسایل بازی پارک مانند الاکلنگ را نیز باید دونفری سوار شوند.
شاید ندانید ولی شما هم در خانه چند اسباب‌بازی بزرگ دارید. به عنوان مثال، شیر آب را قطع کنید و دو کودک نوپا را با رعایت اصول ایمنی در وان حمام تمیز و خشک بگذارید. خواهید دید که بیشترین استفاده را از آن زمان برای بازی می‌کنند و کمتر بحث و جدل خواهند داشت. هرچند نظارت شما روی محیط‌های جدید برای بازی لازم و ضروری است ولی از تجربه‌های جدید با حفظ اصول ایمن نترسید.
از بچه‌های بزرگ‌تر کمک بگیرید
اگر بچه‌های بزرگ‌تر، مثل کودکان پیش‌دبستانی را به گروه بازی کودک نوپای خود دعوت کنید، از اینکه چقدر همه چیز آرام‌تر و بی دردسرتر پیش می‌رود، حیرت خواهید کرد. کودکان بزرگ‌تر نیز مانند بزرگسالان می‌توانند بازی خود را با علایق اعضای کوچک‌تر گروه هماهنگ کنند. اما برخلاف بزرگسالان، پیش‌دبستانی‌ها می‌توانند از تجربیات خودشان کمک بگیرند و بازی‌هایی را که از آنها در سن پایین‌تر لذت می‌برند به یاد بیاورند و آنها را با کودکان کوچک‌تر امتحان کنند. مهم‌تر از همه، آنها عاشق به عهده گرفتن نقش «مامان و بابا» یا «معلم» هستند و برای تنوع خوشحال می‌شوند که در یک گروه، خودشان «بچه‌ٔ بزرگ» باشند.
دوست را معرفی کنید
گرچه ساده به نظر می‌رسد، اما تنها همین که کودک دیگری را دوست کودک نوپای خود بنامید می‌تواند به او در درک رابطه‌ٔ دوستی و اینکه چرا ما این‌قدر برای آن ارزش قائلیم کمک کند. شما همچنین می‌توانید در مورد دوستان خود صحبت کنید، مثلاً به او بگویید: «مامان یارین، دوست مامانه و یارین، دوست تو».
بدون اسباب‌بازی‌ها وقت بگذرانید
گاهی اوقات بچه‌ها وقتی هیچ اسباب‌بازی‌ای در دسترسشان نیست هم اوقات خیلی خوشی دارند. بچه‌ها را برای خوردن بستنی بیرون ببرید. به این ترتیب، آنها بر سر اسباب بازی‌ها با هم نمی‌جنگند، اما می‌توانند در مورد این تجربه‌ٔ مشترک هیجان‌زده شوند و بدون وجود لگو برای روی هم چیدن، اشکالی برای مرتب کردن یا عروسک‌هایی برای نوازش کردن، آنها بیشتر احتمال دارد که برای سرگرم شدن به یکدیگر رو بیاورند. آهنگ‌های شاد و پرهیجانی را دم دست همیشه داشته باشید و آنها را در حینی که بالا و پایین می‌پرند و ریسه می‌روند تماشا کنید.
اگر اهل موسیقی هستید، برایشان بنوازید تا کودکان با ترانه‌ای آن را همراهی کنند. همچنین می‌توانید آنها را به پیاده‌روی در طبیعت ببرید یا بگذارید روی چمن‌ها دراز بکشند و به اشکال متغیر ابرها در آسمان خیره شوند. این روشی دلپذیر برای گذراندن یک بعدازظهر یا چند لحظه با کودکان نوپای سرکش و بی‌قرار است.
