چرا بچه‌های دبستانی فحش می‌دهند و چطور باید با آن برخورد کرد؟

چرا بچه‌های دبستانی فحش می‌دهند و چطور باید با آن برخورد کرد؟

علت ناسزاها و فحش دادن بچه‌های دبستانی چیست و چگونه می‌توان با برخورد درست آن را برطرف کرد؟ در این مطلب با این موضوع ‌که چرا بچه‌های دبستانی از کلمات زشت استفاده می‌کنند و چطور با فحش دادن کودکان دبستانی برخورد کنید آشنا شوید.

چرا بچه‌های دبستانی از کلمات زشت استفاده می‌کنند

اکنون که فرزندتان در مدرسه‌ٔ ابتدایی است، به تنهایی تلویزیون تماشا می‌کند یا به موسیقی گوش می‌دهد، توانایی شما در محدود کردن چیزهایی که می‌شنود و می‌گوید بسیار کمتر شده است. همچنین، تا این سن او فهمیده است که کلماتی وجود دارد که آن‌قدر شریرانه و قدرتمند هستند که بزرگسالان معمولاً آنها را برای موقعیت‌های واقعاً کلافه‌کننده نگه می‌دارند، مثلاً وقتی که کلیدشان را گم کرده‌اند یا کسی از پشت به ماشینشان زده است. به علاوه، بچه‌های دبستانی شروع به کسب آگاهی جنسی کرده‌اند و ممکن است از کلمات ناشایست برای همرنگی با همسالانشان استفاده کنند.

چطور با فحش دادن کودکان دبستانی برخورد کنید

حالا باید دید چطور می‌توانیم به بچه‌های دبستانی یاد بدهیم که کلمات زننده و ناخوشایند را استفاده نکنند؟ راهنمایی‌های زیر به شما در توقف ناسزاها از سوی فرزندتان کمک می‌کند:

خونسردی خود را حفظ کنید: تنها کودکان نوپا نیستند که کلمات زشت را برای تحریک و برانگیختن والدینشان امتحان می‌کنند، کودک دبستانی ظاهراً پخته‌ٔ شما نیز قادر است واکنشی عصبانی در شما برانگیزد. اما اگر کنترل خود را از دست بدهید، درست به میل او بازی کرده‌اید! پس به جایش با خونسردی و به لحنی طبیعی و بی‌احساس یادآوری کنید که برخی کلمات ممنوع است.

با جملات مشخص‌ةری توضیح دهید: توضیحات دقیق‌تری بدهید. مثلاً گفتن «ما از این کلمه توی این خونواده استفاده نمی‌کنیم»، یا «این یه کلمه‌ٔ توهین‌آمیزه، لطفاً از اون استفاده نکن» مؤثرتر از چیزی کلی مثل «هیچ‌وقت از این کلمات استفاده نکن!» هستند.

عواقبی ایجاد کنید: اگر فرزندتان حتی بعد از اخطار گرفتن، این نوع کلمات را رها نمی‌کند، وقت آن است که تاکتیک‌های تربیتی را به کار بگیرید. خونسرد بمانید و سریع پاسخ دهید: «گفتن اون کلمه معنیش اینه که امروز نمی‌تونی تلویزیون تماشا کنی» دیگر امتیازاتی که می‌تواند لغو شود شامل بازی کردن گیم‌های کامپیوتری، رفتن به مرکز خرید و قرار بازی آخر هفته با آن دوستی است که فکر کرد خیلی جالب می‌شود اگر آن کلماتی را که حتی باعث سرخ شدن اراذل و اوباش می‌شود، به فرزندتان یاد بدهد.

ظرف ناسزاگویی درست کنید: «ظرف‌ ناسزاگویی» در برخی خانه‌ها خیلی خوب جواب می‌دهد. در این تاکتیک هر بار که ناسزایی از دهان شخصی در می‌رود باید مقدار مشخصی پول داخل آن بیندازد و درآمد حاصل از آن به یک مؤسسه‌ٔ خیریه اهدا می‌شود. اما هر کاری که می‌کنید در آن ثابت‌قدم باشید. نباید یک روز به بدزبانی فرزندتان بخندید و روز بعد او را به خاطر آن مجازات کنید. اگر در مورد ناسزاگویی سر حرفتان بمانید، یادگیری چیزی که از او انتظار دارید و چیزی که مناسب است برایش آسان‌تر خواهد بود.

جایگزین‌هایی پیشنهاد کنید: برای فرزند دبستانی خود توضیح دهید که به جای این‌که وقتی عصبانی است فحش بدهد، می‌تواند با او حرف بزند، یا این‌که از او بخواهید خودش لقب‌ها و اصطلاحاتی اختراع کند. یک مثال عالی، شخصیت کاپیتان هادوک در کتاب‌های مصور تن‌تن است که همیشه در حال گفتن عبارت‌هایی مانند «هشت‌پای بی‌چشم و رو»، «دزد دریایی» و دیگر ناسزاهای اختراعی شیرین است. حداقل کار ممکن این است که گزینه‌های کمتر زننده را پیشنهاد کنید.

راهنمایی کنید: اگر بچه‌ٔ دبستانی شما و دوستش با خوشحالی در اتاق دربسته در حال ناسزا گفتن هستند، شاید بهتر است آن لحظه از آنجا بگذرید و پس از این‌که دوستش به خانه رفت، حادثه را بی‌سروصدا با فرزند خود مطرح کنید. اما اگر به نظر می‌رسد که ناسزاگویی بیشتر یک‌طرفه است یا اگر یکی از بچه‌ها دیگری را با کلمات ناجور صدا می‌زند، باید فوراً مداخله کنید. توضیح دهید که خطاب کردن دیگران با کلمات توهین‌آمیز یا آزاردهنده، از جمله برخی کلماتی که در بسیاری از مدارس و خیابان‌های شهر معمول است، قابل قبول نیست. در برخی کشورها حتی در کلاس‌های اول و دوم ابتدایی، استفاده از کلماتی از این دست برای تحریک بچه‌های دیگر می‌تواند منجر به شکایت آزار جنسی شود، که می‌تواند به دادخواهی علیه مدرسه و خانواده‌ٔ بچه‌ٔ متهم به آزار تبدیل شود.

همچنین اگر فرزندتان و دوستش در صدارس خواهر یا برادر کوچک‌تری هستند یا درحالی‌که رانندگی می‌کنید در پشت ماشین نشسته‌اند و شما را با زشت‌گویی و بدزبانی خود کلافه کرده‌اند، می‌توانید و باید قوانین عملی و مشخصی را در مورد کلمات ناشایست اعمال کنید: «گفتن این کلمات مجاز نیست» یا «این کلمات قابل قبول نیستن. اگر دوباره اونها رو بگی، مجبورم برت گردونم خونه».

قانون‌هایی مشخص کنید: قوانینی در مورد ناسزاگویی در خانه تعیین و خودتان آنها را رعایت کنید. ممنوعیت کلمات ناخوشایند و زشت برای فرزندتان تاثیری نخواهد داشت اگر خودتان پشت تلفن یکی در میان از همان دست کلمات به زبان می‌آورید. وقتی این قوانین را تعیین کردید، برای او توضیح دهید که ممکن است این قوانین با قوانین مربوط به زمان حضور در مدرسه یا خانه‌ٔ مادربزرگ متفاوت باشد، اما این اوست که با رعایت قوانین درست، می تواند دیگران را هم به پیروی از یک رفتار درست وادارد. از اجرای این قوانین برای دوستان فرزندتان نیز خجالت نکشید. یک جمله‌ٔ ساده مثل «ما تو این خونه اجازه‌ٔ استفاده از این کلمات رو نمی‌دیم» که با وقار و جدیت بیان شود، احتمالاً باعث یکه خوردن و سکوت لحظه‌ای دوست او خواهد شد و فرزندتان را از جدی بودن شما مطمئن می‌کند.

گوش به زنگ علائم مشکل‌ساز باشید: افزایش ناگهانی کلمات ناشایست یا فحش دادنی که به نظر می‌رسد هیچ مقدار نصیحت و اندرزی محدودش نمی‌کند، می‌تواند نشانه‌ٔ وجود یک مشکل باشد. فرزندتان ممکن است به خاطر طلاق یا بیماری اخیری در خانواده خشم زیادی را با خود حمل کند، یا از مسئله‌ای در مدرسه یا سایر حوزه‌های زندگی‌اش ناراحت باشد. اگر فحاشی و زشت‌گویی کم نشد، یا اگر با پرخاشگری یا رفتار نامناسب جنسی همراه بود، حتماً لازم است به یک متخصص در زمینهٔ سلامت روان کودکان مراجعه کنید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط