چطور به بچه‌ام بگویم یک‌جا بنشیند؟
والدین زیادی در این مورد سؤال می‌کنند، ولی واقعاً شاید لازم نباشد کار خیلی خاصی انجام دهید یا فکر پیچیده‌ای بکنید!
لزوماً کار خیلی خوبی نیست که از بچه‌های کودکستانی، پیش‌دبستانی و بچه‌های کلاس اول خواسته شود در ساعت‌های مشخص بی‌حرکت بنشینید. به ویژه بسیاری از کودکان پیش‌دبستانی اصلاً نمی‌توانند این کار را انجام دهند. می‌توانید دربارهٔ فعال بودن زیاد فرزندتان با معلم صحبت کنید و راه‌هایی برای مقابله‌ٔ او با بی‌قراری کودک در ساعت‌های ساکت کلاس پیدا کنید.
اگر معلم کودکانی را که بیش از حد فعال هستند تنبیه و سرزنش می‌کند، در این صورت باید مداخله و از فرزندتان دفاع کنید. اما سعی کنید با معلم به عنوان دشمن برخورد نکنید. ابتدا با ذکر مواردی که فکر می‌کنید معلم در آنها خوب است شروع کنید و به او بگویید که چقدر قدردان کاری که می‌کند، هستید. سپس مسئلهٔ بی‌حرکت نشستن را مطرح کنید.
کودکان از لحاظ میزان فعالیتی که می‌خواهند فوق‌العاده متفاوت هستند و اگر فرزندی دارید که باید مدام حرکت و جنبش داشته باشد، پس در خانه مسئولیت ویژه‌ای برای کمک به او در آماده شدن برای مدرسه دارید. در صورت امکان هر روز با کودک خود، به شکلی فعال و فیزیکی که شامل خنده‌ها‌ی زیاد است، بازی کنید. بازی‌های خشن و پر جنب و جوش، کشتی گرفتن یا غلت خوردن با هم را امتحان کنید. ممکن است نگران باشید که این باعث تحریک یک کودک پرانرژی می‌شود، اما در واقع راهی برای برون‌ریزی و تخلیه است. کودکان به این نوع تماس احتیاج دارند و کودکان فعال برای کمک به صرف آن انرژی نیاز دارند که با بزرگسالی به همان اندازه فعال و بازیگوش و خلاق تعامل کنند. اگر این کار را نکنند، هر روز بیشتر و بیشتر عصبی، بی‌قرار و ترسان می‌شوند.
بازی فیزیکی مخزن خاطرجمعی و قوت قلب کودک را، یعنی آن جایی از اعماق وجودش که به او احساس امنیت و دوست داشته شدن می‌دهد، پر می‌کند. این مخزن بزرگ است و اغلب باید دوباره پر شود. بنابراین بازی‌های شلوغ، سوار شدن روی دوش شما، بازی‌های تعقیب و گریز، قایم‌باشک و هر بازی‌ای که در آن برنده شدن کودک تضمین‌شده باشد، همه کمک می‌کنند که احساس کند جهان مکانی امن و فوق‌العاده است. این متناقض به نظر می‌رسد، زیرا شما امیدوارید که فرزندتان در مدرسه آرام و ساکت باشد و آنچه به این اتفاق کمک می‌کند بازی شدید و به روشی است که به کودک شما آزادی آزمایش کردن بدهد. از روی کاناپه بپرد، روی تخت بپرد، در گوشه و کنار خانه بدود، سروصدا کند. هرچه در خانه بتوانید شدیدتر و فیزیکی‌تر بازی کنید، فرزندتان در مدرسه آرامش بیشتر و تنش کمتری خواهد داشت. معلمان باید از دانش‌آموزان زیادی مراقبت کنند، آنها نمی‌توانند تمام اطمینان‌خاطر و نیاز بچه‌ها را فراهم کنند. این شغل شما به عنوان پدر و مادر است و تعامل و نزدیکی به فرزندتان به این شکل بازیگوشانه بسیار لذت‌لخش است.
در مورد سبک‌های فرزندپروری بدانید.
