همسرم به کودکمان حرف‌های زشت یاد می‌دهد، چه کار باید بکنم؟

همسرم به کودکمان حرف‌های زشت یاد می‌دهد، چه کار باید بکنم؟

راستش اول باید بگوییم سؤال مهم‌تر این است که چگونه می‌توانید همسرتان را وادارید تا این کار نکند و اگر حاضر به همکاری نشود چه کنید؟ اگر به نظر می‌رسد که او از کودک نوپایتان برای آزردن شما استفاده می‌کند و اهمیتی نمی‌دهد اگر این فرزندش است که هزینه‌ٔ این کار را می‌پردازد، یادتان باشد این نوع رفتارها به‌هیچ‌وجه قابل قبول نیستند و هرگز نباید توجیه شوند!

به‌طورکلی، در دو سالگی، پسر یا دختر کوچک شما دلالت‌ها و معانی کلمات بد را نمی‌فهمد، بنابراین فقط از واکنش وحشت‌زده‌ٔ شما یا احیاناً مجازات‌های بیش از حد شدید است که می‌فهمد آنها «زشت» هستند. اگر کسی عمداً او را ترغیب به گفتن این کلمات نکرد است، احتمالاً می‌توانید خیلی راحت با این مشکل به شکل زیر مقابله کنید:

اولین قدم این است که مراقب زبان خود باشید و به افرادی که با کودکتان وقت می‌گذرانند هشدار بدهید که آنها نیز مراقب زبان خود باشند. به هر حال، شما به سختی می‌توانید کودک نوپای خود را از تقلید کلماتی که خودتان می‌گویید منع کنید یا او را به دلیل الگوبرداری از رفتارهای اطرافیانش مقصر بدانید. 

گام بعدی کنترل احساسات خود هنگام استفاده‌ٔ کودکتان از کلمات ناشایست است. اگر فرزندتان ناسزا می‌گوید تا از شما واکنشی بگیرد، لذت آن را به او ندهید. اجازه دهید این کلمات دقیقاً مانند هر کلمه‌ٔ دیگری شنیده شود. در واقع، باید برای او غیرممکن باشد که از واکنش شما تشخیص دهد کدام کلمات «ناشایست» هستند و کدامشان نیستند. نشان ندادن واکنش از سمت شما سرانجام او را وادار می‌کند تا بازی‌ای را که دیگر سرگرم‌کننده نیست کنار بگذارد. اگر کودک دو ساله‌ٔ شما همچنان از کلمات زشت استفاده می‌کند، شاید به این دلیل که آنها بخشی از دایره‌ٔ واژگان او شده‌اند، با خونسردی به او اطلاع دهید که زیاد از این کلمات خوشتان نمی‌آید و جایگزین‌های قابل قبولی به او بدهید.

اما نگرانی مهم‌تر، نحوه‌ٔ استفاده‌ٔ پدر فرزندتان از او برای حمله به شماست، هیچ کودک نوپایی نمی‌تواند یاد بگیرد چگونه رفتار کند وقتی والدینش از او به عنوان سلاحی در دعواهای خود استفاده می‌کنند. زمانی را پیدا کنید که همسرتان آرام و خونسرد است و برایش توضیح دهید که رفتار او چه آسیبی به فرزندتان می‌رساند. اگر موافقت نکرد که رفتارش را اصلاح کند و سپس به قول خود عمل کند، به یک مشاور خانواده مراجعه کنید یا حداقل برای خود و فرزندتان کمک بگیرید. شرایطی که توصیف می‌کنید شرایطی است که هیچ‌کس و مخصوصاً یک کودک بی‌گناه نباید مجبور باشد با آن زندگی کند!

در مورد مشکلات رفتاری کودکان بیشتر بدانید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید