آیا طبیعی است که کودکتان نفس خود را تا حد بیهوش شدن حبس میکند؟
برخی از کودکان خردسال حملههایی دارند که در طول آنها نفس کشیدن را متوقف میکنند، گاهی اوقات تا وقتی که بیهوش میشوند. به این حالت نگه داشتن نفس یا حبس نفس میگویند. این حوادث معمولاً در پاسخ به درد، ترس، کلافگی، عصبانیت یا غافلگیری اتفاق میافتد. غالباً تروما یا جراحت عامل حبس نفس است.
اگرچه این حملهها گاهی اوقات با المشنگه و قشقرق رخ میدهد، اما ارادی نیستند. کودک شما عمداً نفس خود را حبس نمیکند.
به محض شروع حمله، ممکن است کودکتان از کمبود اکسیژن کبود شود و ممکن است قبل از اینکه مدت کوتاهی از هوش برود، حرکات تند و لغوهای شبیه تشنج انجام دهد. وقتی به هوش میآید، احتمالاً نفس عمیق میکشد و به تنفس طبیعی بازمیگردد. ممکن است ترسیده باشد و یادش نباشد که به خاطر چه چیزی ناراحت بود.
این حملات ممکن است چند بار در روز یا فقط در موارد نادر اتفاق بیفتد. آنها میتوانند زودهنگام و در دو ماهگی یا دیرهنگام و در دو سالگی شروع شوند.
حبس نفس میتواند برای والدین بسیار ناراحتکننده باشد، اما معمولاً نشانهٔ مشکلی جدی نیست. با این حال، شما باید اولین باری که اتفاق افتاد در موردش با پزشک کودک صحبت کنید.
همچنین هر زمان که کودک در طول یک حمله دست و پای خود را تند و ناگهانی تکان داد یا در بازگشت به حالت عادی مشکل داشت، با پزشک تماس بگیرید، زیرا اینها علائم احتمالی تشنج یا اختلال عصبی است. اگر پس از تشنج احتمالی نمیتوانید بلافاصله به پزشک دسترسی پیدا کنید یا کودک شما برای بیش از یک دقیقه غیر پاسخگو میشود، با اورژانس تماس بگیرید.
پزشک احتمالاً میخواهد کودک شما را معاینه کند تا وجود علت فیزیکی برای حبس نفس را رد کند. او همچنین ممکن است آزمایش خون برای بررسی کمخونی تجویز کند، زیرا این حملات در کودکان دچار کمبود آهن بیشتر دیده میشود.
همچنین ممکن است برای کودک شما یک آزمایش قلبی مانند نوار قلب انجام دهند تا پزشک مطمئن شود قلب او در این حملات درگیر نیست یا شاید آزمایشی برای تشخیص مشکلات در فعالیت الکتریکی مغز مثل نوار مغزی انجام شود تا مشخص شود که آیا تشنج داشته است یا نه.
بچههایی که دچار حبس نفس میشوند صرع یا آسیب مغزی ندارند. حتی اگر کودک شما طی حمله دچار تشنج شود، به این معنی نیست که احتمال ابتلای او به اختلال تشنج بیشتر است.
میتوانید برای جلوگیری از این حملهها وقتی به نظر میرسد کودک ناراحت، ناامید و ترسیده است، حواسش را پرت کنید. ترانهای مسخره بخوانید یا کار دیگری به او بدهید.
هنگامی که کودکتان شروع به حبس کردن نفس خود میکند، اطمینان حاصل کنید در مکانی امن قرار دارد که در صورت افتادن صدمهای نخواهد دید. سپس سعی کنید به سمت دیگری نگاه کنید و حبس نفس را نادیده بگیرید. قبل و بعد از حمله آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید. ناراحت شدن یا توجه بیش از حد میتواند برخی از رفتارها مانند المشنگههایی را که منجر به حملههای حبس نفس میشود تقویت کند.
خوشبختانه، بیشتر بچهها این حملهها را با شروع دوران پیشدبستانی پشت سر میگذارند، هرچند برای بعضیها تا هشت سالگی ادامه دارند.