چرا بچهٔ من در آغوش غریبه‌ها گریه می‌کند؟
کودک شما احتمالاً گریه می‌کند، چون در حال تجربهٔ یکی از اولین نقاط عطف رشد عاطفی، یعنی «اضطراب غریبه» است.
برخی از کودکان شیرخوار حتی از شش یا هفت ماهگی هم ممکن است در حضور افراد غریبه و حتی آشنا مضطرب شوند و به شما بچسبند. اما برای بیشتر کودکان این اضطراب در فاصلهٔ ۱۰ تا ۱۸ ماهگی به اوج خود می‌رسد و تا سه سالگی هم می‌تواند ادامه یابد.
گاهی هم اگر یک غریبه به شکلی ناگهانی به فرزندتان نزدیک شود، ممکن است او شروع به گریه کند. همچنین این امکان وجود دارد که وقتی کودک خسته، گرسنه یا بیمار است در حضور افراد غریبه مضطرب‌تر باشد. وقتی کنار افرادی هستید که کودک نمی‌شناسد این موضوع را به خاطر داشته باشید و اگر او در آغوش کس دیگری گریه کرد، اصلاً ناراحت یا شرمنده نشوید.
به اطرافیانتان توضیح دهید که کودکتان در حال تجربهٔ یک مرحلهٔ نرمال از رشدش است. به آنها بگویید وقتی به کودک نزدیک می‌شوند، حرکات آهسته کمتر از حرکات ناگهانی در او اضطراب ایجاد می‌کنند. اگر کودک از رفتن به آغوش یکی از دوستان یا اقوام امتناع می‌کند نیز بهتر است یک فرایند حساسیت‌زدایی تدریجی را شروع کنید.
برای این کار، ابتدا سعی کنید کودک را در حضور شخص غریبه در آغوشتان آرام نگه دارید. سپس از آن شخص بخواهید با کودک در حینی که در آغوش شما است بازی کند. سپس او را برای مدت کوتاهی به آغوش آن شخص بدهید و خودتان نزدیک بمانید. در آخر، چند لحظه از اتاق بیرون بروید تا ببینید چه می‌شود. اگر کودک شروع به گریه کرد دوباره امتحان کنید. چند بار از اتاق بیرون بروید و برگردید. کودک نهایتاً، با علم به اینکه شما حتی اگر در آن لحظه حضور نداشته باشید همیشه خیلی زود برمی‌گردید، در آغوش شخص دیگر احساس امنیت خواهد کرد.
شما مجبور نیستید از بودن کنار غریبه‌ها یا معرفی کودکتان به چهره‌های ناآشنا خودداری کنید، چون معاشرت و عادت به حضور افرادی غیر از والدین برای کودکان مفید است. یادتان باشد او به صبر و درک شما برای عبور از این مرحلهٔ بسیار مهم تکاملی نیاز دارد.
