چرا وقتی به کودک دو ساله‌ام می‌گویم یک دقیقه صبر کند جنجال به پا می‌کند؟
هر بار به کودک دو ساله‌ام می‌گویم یک دقیقه صبر کند جنجال به پا می‌کند. چه باید بکنم؟
این یکی از موارد بسیاری است که شما تنها در صورتی می‌توانید نحوه‌ٔ رفتار کودک دو ساله‌ٔ خود را درک کنید که طرز کار ذهن او را درک کنید. شنیدن «یه دقیقه صبر کن» برای ما ساده به نظر می‌رسد، اما روی چند ویژگی نابالغ در تفکر کودکتان دست می‌گذارد!
حافظه‌ٔ او هنوز به شیوه‌ٔ حافظه‌ٔ شما کار نمی‌کند، بنابراین ممکن است او خاطرات کمی از انتظارهای گذشته که پایان رضایت‌بخشی داشته‌اند، داشته باشد. کودکان دو ساله بعضی چیزها را آن‌قدر خوب به خاطر می‌آورند که باور کردن اینکه دچار مشکل حافظه هستند دشوار است اما اگرچه ممکن است او داستان محبوب خود را بهتر از شما بداند، ممکن است لازم باشد هفته‌ها روی فرش راهرو سکندری بخورد تا بالاخره جای آن در ذهنش حک شود.
توانایی کودک شما در پیش‌بینی آینده به همان اندازه‌ٔ حافظه‌ٔ او برای وقایع گذشته انتخابی است. برای مثال، فرزند شما ممکن است بتواند ورود پدرش به خانه را از روی صدای کلیدش در قفل پیش‌بینی کند، با این وجود وقتی در کمد را روی خودش می‌بندد برای تاریکی ترسناکی که در پی آن می‌آید، اصلاً آمادگی نداشته باشد.
دقیقاً به دلیل مشکلات حافظه و پیش‌بینی آینده است که صبر کردن حتی برای یک دقیقه را تا این حد برای یک کودک دو ساله دشوار می‌کند. اگر او چیزی بخواهد، آن را اکنون می‌خواهد و وقتی که شما را در حین باز کردن کاغذ بستنی یخی یا انتخاب لباس برای گردشی وعده داده‌شده تماشا می‌کند، شروع به جیغ و داد خواهد کرد. یک دقیقه برای او بی‌پایان به نظر می‌رسد و اگر از او بخواهید قبل از رسیدن به چیزی که می‌خواهد یک بازه‌ٔ زمانی کامل، مانند یک وعدهٔ غذایی یا تماسی تلفنی را تحمل کند، لذتی که در پیش است در ناامیدی لحظه‌ٔ حاضر کاملاً از دست می‌رود.
اگر کودک شما باید یکی دو دقیقه صبر کند، با شمارش معکوس پیشرفتتان در آن کار، به او کمک کنید تا زمان را وجب بزند. به عنوان مثال بگویید: «فقط کفش‌هات رو بیارم... حالا کفش‌های خودم رو...». اگر چیزی که می‌خواهد در فاصله‌ٔ زمانی دورتری است، سعی کنید پیشاپیش او را روی آن متمرکز نکنید. او نیازی به لذت پیش‌بینی و چشم انتظاری ندارد و نمی‌تواند از آن لذت یا سودی ببرد.
