طبیعی است که پسرم و دوستانش همیشه در حال کشتی گرفتن و به زمین انداختن یکدیگر هستند؟
بله، خشن بازی کردن برای بچه‌ها نرمال است.
برای بچه‌ها بازی اهداف مختلفی را در بر می‌گیرد، از جمله درک تعاملات اجتماعی، رشد مهارت‌های حرکتی، تمرین دادن تخیل و مخصوصاً سوزاندن انرژی و با توجه به سابقه‌ٔ شکارچی بودن ما انسان‌ها، حتی ممکن است به صورت ذاتی و ژنتیکی به بازی خشن گرایش داشته باشیم. به نظر می‌رسد پسرها به خصوص بازی فیزیکی تعاملی را دوست دارند. اما بازی به این شکل برای دخترها نیز مفید و سرگرم‌کننده است.
البته، برای چنین بازی‌هایی باید بر بچه‌ها نظارت شود و در محیط امنی باشند و اگر بازی خشن خطرناک شود، برای مثال، هنگامی که یک بچه‌ٔ بسیار بزرگ‌تر با یک بچه‌ٔ کوچک‌تر از خودش گلاویز می‌شود یا بازی شرورانه می‌شود، زمان مداخلهٔ بزرگ‌ترهاست.
همچنین بازی خشن با دعوا کردن فرق دارد. دعوا شامل تحمیل درد یا تهدید به تحمیل درد به یک کودک دیگر است. اگرچه بازی خشن به ندرت منجر به دعوا و درگیری می‌شود، اما بهتر است برخی قوانین اساسی را تعیین کنید، مانند ممنوعیت محکم زدن یا نیشگون و گاز گرفتن، ممنوعیت گرفتن گردن یا سر و همین‌طور توقف بازی وقتی کودک دیگر می‌گوید: «بسه!»
گاهی بچه‌هایی که توسط دیگران طرد می‌شوند یا مهارت‌های اجتماعی ندارند، معنا و چگونگی بازی خشن را درک نمی‌کنند، بنابراین حضور داشتن یک بزرگسال مراقب در آن نزدیکی لازم است. اگر شما در خانه‌ای پر از برادر بزرگ نشده باشید، نظارت بر بازی‌های خشن می‌تواند برایتان پراسترس باشد. اما خیالتان راحت باشد که بچه‌ها به طور طبیعی سرسخت و مقاوم هستند.
