رشد احساسی اجتماعی کودک در ۱۸ ماهگی

اگر کودک شما هم وارد ۱۸ ماهگی‌اش شده یا نزدیک به زودی ۱۸ ماهه می‌شود، می‌توانید در این مطلب با نکاتی در مورد رشد اجتماعی و عاطفی یک کودک ۱۸ ماهه آشنا شوید.

قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی

حالا که فرزندتان راه می‌رود و حرف می‌زند، می‌توانید انتظار داشته باشید که به برقراری روابطی با دیگران، به ویژه کودکان هم‌سن و سالش نیز بیشتر علاقه‌مند شود. اما هرچند او می‌خواهد با هم‌سالانش تعامل داشته باشد، ولی هنوز هم آنها را بیشتر به عنوان موضوع جالبی برای کنجکاوی می‌بیند تا به عنوان همبازی.

اگر کودکتان همبازی‌هایش را هل می‌دهد یا می‌زند، نگران نشوید که مبادا او اختلال شخصیت ضداجتماعی داشته باشد، چون این گونه نیست، پس فقط صبور باشید و به قرار دادن او در موقعیت‌های اجتماعی مختلف ادامه دهید، چون هرچه کودکتان شانس بیشتری برای تعامل در موقعیت‌های گروهی داشته باشد، مهارت‌های اجتماعی را زودتر کسب می‌کند.

همچنین سعی کنید با والدین دو یا سه کودک دیگر که تقریباً هم‌سن فرزند شما هستند، برنامه‌ریزی کنید و به طور منظم با هم ملاقات داشته باشید. گردش‌های تفریحی در این سن شامل رفتن به پارک، شهربازی، باغ‌وحش‌ یا هر مکان دیگری است که کودکان نوپا می‌توانند آزادانه حرکت کنند و بدوند. فقط به خاطر داشته باشید که حداقل برای چند ماه آینده هم، وقتی کودکتان بچه‌های دیگری را که می‌شناسد می‌ببیند، باز هم این احتمال بیشتر وجود دارد که او به بازی کردن خودش به تنهایی ولی در کنار کودکان دیگر که بازی موازی نام دارد ادامه دهد تا اینکه در بازی گروهی با دوستانش شرکت کند.

دلسرد نکردن و تشویق کودک

اولویت اصلی یک کودک ۱۸ ماهه، موفقیت در کارهای مختلف است، بنابراین او دائماً خودش و شما را امتحان می‌کند. موفق نشدن کودک در این سن یا به دلیل ناتوانی‌اش در مثلاً پوشیدن کفش‌هایش است، یا به دلیل این است که شما او را از انجام کاری بازمی‌دارید، مثلاً وقتی او را از بالا رفتن روی صندلی نزدیک اجاق گاز برای اینکه می‌خواهد به شما در آشپزی کمک منع می‌کنید؛ این همان مرحله‌ای است که به نظر می‌رسد «نه» گفتن و مخالفت کردن از پرکاربردترین رفتارهای هر دوی شماست.

اما راه چاره چیست؟ هرچه اعتماد به نفس کودک در مورد توانایی‌هایش بیشتر شود، خیره‌سری و خودکامگی او نیز بیشتر می‌شود. پس کاری که شما باید انجام دهید این است که اول ببینید چه زمانی واقعاً لازم و ضروری است که جلوی تلاشش را برای انجام کاری بگیرید و بعد هم کاری را جایگزین آن کنید. مثلاً اگر جلویش را به دلیل می‌گیرید که نزدیک بودن به اجاق گاز روشن خطرناک است، باید زمان بی‌خطری را برای انجام این کار به او بدهید یا با کاری مشابه ولی بی‌خطر این رسیدن به هدفش را جبران کنید.

همچنین برای جبران کردن ناتوانی‌اش در پوشیدن کفش‌هایش می‌توانید همیشه چند دقیقه‌ای زودتر برای بیرون رفتن آماده باشید تا او بتواند در فرصت بیشتری که دارد، بالاخره کفشش را بپوشد. گاهی هم واقعاً چیزی نمی‌شود اگر چند دقیقه بیشتر معطل شوید تا او سعی کند کفش‌هایش را خودش بپوشد؟ دلسرد کردن مداوم کودک از تلاش برای انجام بسیاری از کارهایی که می‌خواهد فقط باعث می‌شود که او در آینده تمایلی به امتحان کردن چیزهای جدید نداشته باشد.

بد و خوب رفتار‌ها

همچنین اگر شما و همسرتان هر دو بیرون از خانه کار می‌کنید، احتمالاً کودک نوپایتان به خداحافظی از شما در صبح هر روز عادت کرده است، یعنی او دیگر به ندرت با رفتن شما، آن‌طور که چند ماه پیش اعتراض می‌کرد مخالفت خواهد کرد. اما وقتی بعدازظهر برای برداشتن او از مهدکودک می‌رسید، ممکن است با الم‌شنگه‌ای همراه با جیغ و لگد روبه‌رو شوید.

اما از طرف دیگر و در نهایت، از این سن مرحله‌ای آغاز می‌شود که بسیاری از کودکان نوپا به تدریج، هم بیشتر همکاری می‌کنند و هم به شکلی باملاحظه‌تر رفتار می‌کنند. پس رفتارهای خوبش را هم ببینید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط