آیا طبیعی است که کودک من همیشه در حال گریه است؟
با این پیشفرض که کودک توسط پزشک معاینه شده و سالم است، گریهٔ زیاد به طور معمول کاملاً نرمال و طبیعی است اما نکات مهمی وجود دارد که باید در مورد گریهٔ کودکان به آنها توجه کرد.
گریهٔ یک کودک بیمار معمولاً با گریهٔ ناشی از گرسنگی یا کلافگی متفاوت است و گاهی کودکان حتی زمانی که بیمار، گرسنه و کلافه نیستند و به تعویض پوشک نیاز ندارند هم گریه میکنند. اما اگر گریهٔ کودکتان طبیعی به نظر نمیرسد، به غریزهٔ خود اعتماد کنید و با پزشکش صحبت کنید.
پژوهشها نشان میدهد گریه کردن در طول چند ماه اول زندگی یک الگوی تکاملی را دنبال میکند. گریه کردن در ۲ یا ۳ هفتگی نوزاد بیشتر میشود، بین ۶ تا ۸ هفتگی به اوج خود میرسد و پس از آن رو به کاهش میرود و در حدود ۴ ماهگی به پایینترین سطح خود میرسد. کودکان همچنین در اواخر بعدازظهر و اوایل شب بیشتر گریه میکنند که شاید زمانی باشد که آنها نیاز دارند فشار ناشی از یک روز طولانی را تخلیه کنند.
برخی کودکان هم قولنج دارند. قولنج، گریهٔ غیرقابل کنترل در کودکی است که از جهات دیگر سالم تلقی میشود. اگر کودکتان کمتر از ۵ ماه دارد و بیشتر از سه ساعت متوالی در حداقل ۳ روز از هفته و برای حداقل سه هفته گریه کند، احتمالاً قولنج دارد. قولنج یک بیماری نیست و هیچ آسیب درازمدتی به کودک نمیرساند اما تحمل آن برای کودکان و والدین هر دو دشوار است. خوشبختانه، قولنج موقتی است و برخی تکنیکهای مقابلهای میتوانند به تحمل آن کمک کنند.
بهتر است قبل از اینکه صبرتان تمام شود، برای گرفتن مشاورههای دقیق از کارشناسان اقدام کنید یا مقالات موجود در این زمینه را مطالعه کنید. هر کاری که میکنید، کلافگی خود را با تکان دادن کودک بیان نکنید. تکان خشونتآمیز کودک میتواند به آسیب مغزی و حتی مرگ منجر شود.
اگر میبینید کلافه شدهاید، با ملایمت کودک را در تختش بگذارید و چند نفس عمیق بکشید. از یک دوست یا یکی از اقوام بخواهید که بیاید و به شما کمک کند تا شما بتوانید استراحتی کنید و آرام شوید.