بچهٔ من موهایش را میکند. چه کار باید بکنم؟
اگر متوجه شدید کودک خردسالتان موها، مژهها یا ابروهای خود را میکند، اولین چیزی که باید انجام دهید این است که هیچ واکنش تند یا هیجانی نداشته باشید. به جای آن، برای یک یا دو هفته فقط او را مشاهده کنید که ببینید چه موقع و کجا موهای خود را میکشد تا بتوانید علت شروع این رفتار را پیدا کنید. این کار معمولاً در لحظات بیتحرک و ساکن، مثل زمان بودن در رختخواب، هنگام مطالعه و در ماشین است. گاهی اوقات این رفتار خودش رفع میشود، اما اگر برای شما سخت است که کنار بایستید و کاری نکنید، چون سخت بودن این کار کاملاً قابل درک است یا اگر کشیدن مو برای بیش از دو هفته ادامه داشته باشد، لازم است که از یک متخصص آگاه در زمینهٔ سلامت روان کودکان مشاوره بگیرید.
گاهی این احتمال وجود دارد که کودک دچار اختلال تریکوتیلومانیا (Trichotillomania) باشد؛ اختلالی که علائم آن کندن موهای خود است. در کودکان خردسال، کشیدن مو اغلب میآید و میرود. در بعضی از بچهها، به طور کامل ناپدید میشود و در بعضی دیگر با گذشت زمان، معمولاً وقتی فعالیتی بیتحرک مانند حضور در مدرسه افزایش مییابد، برمیگردد. استرس، کلافگی یا مشکل در ارتباط با همسالان میتوانند این عادت را تشدید کنند. برای برخی نیز این یک مبارزهٔ مادامالعمر است.
دانستن اینکه آیا عادت مو کندن کودک شما مرحلهای گذراست یا مشکلی طولانیمدت در آغاز غیرممکن است. اما به هر حال، بهتر است چند روش برای هدایت رفتار او به سمت کاری غیر از مو کندن را یاد بگیرید. این به ویژه در بچههای کوچکتر بسیار مؤثر خواهد بود، بنابراین هرچه زودتر شروع کنید، بهتر است.
متخصص نوعی رفتاردرمانی شناختی را توصیه میکند؛ احتمالاً ترکیبی از جلوگیری از توانایی کودک برای کندن موهایش و اغلب با پوشاندن دستکش یا جوراب به دستان او و دادن کار دیگری به او برای به دست آوردن آن حسی است که میخواهد. این کار میتواند مشغول شدن با یک حیوان عروسکی با بافت لطیف، تکهای ساتن، برس مو یا مسواک باشد.
توجه منفی به این رفتار، مانند ضربهٔ سبک به انگشتان کودک هنگام کندن موهایش و «نه» گفتن و عصبانی شدن نتیجهٔ خوبی ندارد. تراشیدن سر کودک نیز تأثیری نخواهد داشت، مگر اینکه این کار را همراه با رفتاردرمانی انجام دهید. در غیر این صورت، پس از اینکه موهایش دوباره رشد کرد، احتمالاً شروع به کندن مو میکند.
توجه داشته باشید که تریکوتیلومانیا غالباً به اشتباه به عنوان نوعی اختلال وسواسی جبری تشخیص داده میشود، اما این گونه نیست. داروهای اختلال وسواسی جبری معمولاً تأثیری روی تریکوتیلومانیا ندارند و کودکان مبتلا به این اختلال اغلب میتوانند بدون دارو درمان شوند.