شش سال و سه ماه: آداب غذاخوری

با پایان این هفته، شش سال و سه ماهگی کودکتان تمام می‌شود و او وارد شش سال و چهار ماهگی خواهد شد. در این مطلب با بخشی از زندگی یک کودک شش سال و سه ماهه آشنا خواهید شد.

رفتار پشت میز غذاخوری

بچه‌های خانواده‌هایی که با هم غذا می‌خورند معمولاً تغذیه‌ٔ بهتری دارند، کمتر هله‌هوله می‌خورند و حتی در مدرسه نیز عملکرد بهتری دارند. بنابراین به دنبال روش‌هایی برای تبدیل کردن میز ناهارخوری به مکانی دلپذیر باشید که همه از حضور سر آن خوشحال شوند. بخشی از خوشایند بودن وعده‌های غذایی، غذا خوردن با افرادی است که می‌دانند بر سر میز و سفره چگونه رفتار کنند.

آداب نشستن سر میز را به قانون تبدیل کنید. بازی کردن با غذا از روی بی‌میلی ممنوع، دستمال سفره روی پا، جویدن با دهان بسته و شکایت نکردن از غذایی که روی میز گذاشته شده است، بخشی از آداب غذا خوردن است. یادآوری‌های آرام اما مداوم معمولاً مؤثرتر از هر چیزی هستند. مطمئناً کاری که شما انجام می‌دهید به همان اندازه‌ٔ چیزی که می‌گویید، اهمیت دارد. اگر انتظار دارید فرزندتان بدون برخاستن از پشت میز غذایش را بخورد، خودتان نیز باید همین کار را بکنید. پس برای پاسخگویی به موبایل یا روشن کردن ماشین لباس‌شویی بلند نشوید.

وقتی تلاش می‌کنید رفتار خوب را به فرزندتان بیاموزید، صحبت‌های خود را به چیزی که در همان لحظه مسئله‌ساز شده است محدود کنید و حتی در این صورت، این نوع صحبت‌ها نباید بر گفت‌وگوهایی پشت میز ناهارخوری غالب شوند. همچنین میز شام جایی نیست که برای کودکتان درمورد رفتار بدش در مدرسه یا اتاق نامرتبش سخنرانی کنید.

در مورد آموزش آداب اجتماعی به کودک کامل و دقیق‌تر بدانید.

نکتهٔ والدین: ایجاد تصویر بدنی مثبت

شما می‌توانید از طریق پیام‌هایی که از راه‌های ظریف و روزمره می‌دهید، به فرزندتان در ایجاد تصویر بدنی مثبت از خود کمک کنید. در مورد کارهایی که بدنش می‌تواند انجام دهد اظهارنظر کنید و به جای ظاهر روی دستاورد و موفقیتش تأکید کنید. مثلاً بگویید: «من عاشق تماشای سرعت دویدنت هستم!» و از گفتن صفت‌هایی که می‌توانند تصویر کودک از خودش یا خودپنداره‌ٔ او را شکل دهند، مثل خپل، خنگول، تپلو، کوتوله، گنده‌بک و دست‌وپا چلفتی خودداری کنید. همچنین نگذارید بچه‌ها بشنوند که شما از این کلمات برای بزرگسالان دیگر هم استفاده می‌کنید.

مسئله‌ٔ هشداردهنده این است که گاهی دیده شده حتی بچه‌های فقط شش ساله نیز «آگاهی بدنی» بسیار قوی‌ای دارند. اجازه ندهید فرزندتان ببیند که شما مرتب خودتان را وزن می‌کنید یا بشنود که از وزنتان ناراحت هستید. اگر شما یا فرزندتان نیاز به کاهش وزن دارید، به شکلی ظریف اما سرسری آن را مطرح کنید و روی انتخاب‌های غذایی سالم از جمله میان‌وعده‌های سالم، اندازه‌ٔ پرس‌ معقول و ورزش زیاد تأکید کنید.

به عبارت دیگر، زیاد در موردش صحبت نکنید، زیرا می‌تواند نتیجه‌ٔ معکوس بدهد و باعث شود کودک‌ نسبت به وزن و غذا حساسیت بیش از حدی داشته باشد. در صورت نیاز هم می‌توانید از مشاوره‌ٔ پزشک کودکتان نیز استفاده کنید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط