حفظ ارتباط عاطفی با همسر در مدت بستری شدن نوزادتان در NICU

در طول مدتی که نوزادتان در بخش مراقبت‌های ویژۀ نوزادان بستری است،‌ همسرتان می‌تواند قوی‌ترین حمایت‌کنندۀ شما باشد. اما اوقاتی وجود دارد که کنار آمدن با یکدیگر برایتان سخت می‌شود. در این مطلب می‌توانید با راهکارهایی برای تقویت رابطه و دوری از بحث و ناراحتی‌های احتمالی طی چنین روزهایی و چگونگی مدیریت احساسات و زندگی در مدت بستری نوزادتان در بخش مراقبت‌های ویژه NICU آشنا شوید.

راهکارهایی برای حفظ رابطه با همسر

احساسات معمولاً دردناکی که با تجربۀ بستری شدن‌ نوزاد در بخش مراقبت‌های ویژه همراه است می‌تواند رابطۀ شما با همسرتان را هم تحت تأثیر قرار دهد. نکات زیر ممکن است بتواند کمکتان کند تا این بحران را از سر بگذرانید:

توجه به تفاوت‌ها: به خاطر داشته باشید که شما و همسرتان ممکن است از لحاظ تجربیات، ‌احساسات و روش مواجهه با مشکلات با یکدیگر متفاوت باشید، پس طبیعی است که واکنش‌های او به اندازۀ خود شما منحصربه‌فرد باشد، پس نباید انتظار رفتاری دقیقاً مشابه خودتان را داشته باشید.

مشارکت: افکار،‌ احساسات و اطلاعات خود را با یکدیگر در میان بگذارید و اگر وظایف سختی دارید، ‌آنها را با هم تقسیم کنید. به نقاط قوت یکدیگر تکیه کنید و نقاط ضعف هم را ببخشید. به خودتان یادآوری کنید که با وجود تفاوت‌هایتان،‌ هر دوی شما صلاح و سلامت نوزادتان را می‌خواهید.

مدیریت سازنده: اختلافات و تعارض‌های موجود را به شیوه‌های سازنده‌ مدیریت کنید. با رغبت و جدیت به صحبت‌های طرف مقابل گوش کنید و با کمک هم و حفظ احترام متقابل به یک نتیجۀ بزرگسالانه برسید.

همدردی: با یکدیگر همدردی کنید. وقتی همسرتان ناراحتی‌اش را بروز می‌دهد،‌ سعی نکنید که او را از داشتن احساسات منفی و نگرانی‌اش منع کنید، بلکه فقط به حرف‌هایش گوش بدهید و درکش کنید تا آرام شود و این برخورد درست را یاد بگیرد.

زمان گذاشتن: برای جان دادن دوباره به رابطه با همسرتان زمان بگذارید تا بتوانید هنگام نیاز، به او تکیه کنید و از این احساس نیرو بگیرید.

راه‌های بسیاری برای مدیریت رابطه با همسرتان وجود دارد که می‌توانید از بهترین آنها در کنار هم، برای شروع مسیری برای مادر و پدر بودن به معنای واقعی آن کمک بگیرید.

راهکارهایی برای مدیریت احساسات و زندگی

برای پشت سر گذاشتن این دوران و بردن نوزادتان به خانه همراه همسرتان، لازم است کمی نسبت به راهکارهای مفید موجود شناخت داشته باشید. برخی از این راهکارها شامل موارد زیر است:

به خودتان اجازۀ‌ گریه و احساس ناتوانی بدهید: ممکن است نگران باشید که اگر به احساساتتان اجازۀ بروز بدهید،‌ هرگز نتوانید دوباره به خودتان مسلط شوید. اما شما می‌توانید و لازم است به خودتان اجازه دهید تا این احساس بیرون‌ریزی عواطف و احساسات را تجربه کنید.

یک برنامه ایجاد کنید: راهی برای ایجاد تعادل بین کار، زندگی خانوادگی و سر زدن به بیمارستان پیدا کنید. هر زمان که احساس کردید از تنها گذاشتن فرزندتان در بیمارستان نارحت نمی‌شوید، اجازۀ این کار را به خودتان بدهید. نوزادتان به شما نیاز دارد، اما مهم است که شما برای خودتان، همسرتان و فرزندان دیگرتان هم وقت داشته باشید. همچنین فرصت انجام کارهایی که دوست دارید، مثل ورزش کردن را نیز به خود بدهید. این زنگ تفریح‌های آرامش‌بخش می‌تواند به شما قدرت تحمل بیشتر و ادامه دادن بهتری بدهد.

با والدین دیگر ارتباط برقرار کنید: دیگر والدین هم در موقعیتی شبیه شما در بسیاری از احساسات و تلاش‌هایشان با شما اشتراک دارند، پس با آنها ارتباط برقرار کنید و از تجربیات یکدیگر استفاده کنید.

عضو گروه‌های مختلف شوید: شما همچنین می‌توانید در گروه‌های آنلاین ویژۀ والدینی که تجربۀ تولد نوزاد زودرس یا تولد نوزادی با یک بیماری را داشته‌اند، عضو شوید، از آنها سؤالاتتان را بپرسید و تجربۀ خودتان را نیز با آنها به اشتراک بگذارید. در چت‌های آنلاین شرکت کنید و دربارۀ دیگر نوزادانی بخوانید که مشکلات سلامت مشابهی دارند.

بخش معنوی وجودتان را فعال کنید: شاید فکر کردن به معنویات، به هر شکلی که خودتان باور دارید و تکیه کردن به آن بتواند کمک کند. شاید از صحبت کردن با فردی با آرامش روحی بالا بتوانید تسلی پیدا کنید. همچنین ممکن است دعا کردن، تمدد اعصاب با مدیتیشن یا تفکر آرام بتواند به شما کمک کند توان روحی و امیدواری لازم را پیدا کنید تا شما را در این مسیر دشوار هدایت کند.

یادداشت روزانه داشته باشید: بیان کردن احساساتتان روی کاغذ می‌تواند به شما کمک کند با این روزها کنار بیایید و از آنها عبور کنید. این دفترچه می‌تواند با یادآوری اینکه شما و کودکتان چقدر راه آمده‌اید و چقدر پیشرفت داشته‌اید، به شما صبر و امید بدهد.

پسرفت‌ها را قبول کنید: اگر حال نوزادتان عقب‌نشینی یا پسرفت داشت، ممکن است شما هم دوباره درگیر ترس و نگرانی شوید. ترس‌هایتان را بیان کنید و خودخوری نکنید. امیدوار باشید که بهترین اتفاق خواهد افتاد و این روزها بالاخره به پایان می‌رسد.

کمی شادی کنید: وقتی فرزندتان پیشرفتی می‌کند، به خودتان جرأت حس کردن شادی و خوشحالی را بدهید و فکر نکنید که هر خوشحالی‌ای ممکن است نشانۀ بی‌خیالی شما باشد.

حمایت دیگران را بپذیرید: اگر کسانی می‌خواهند به شما کمک کنند به آنها بگویید چه کمکی برایتان بهتر است. بد نیست اگر اطلاعاتی دربارۀ کمک گرفتن از دوستان و اقوامتان با وجود یک نوزاد زودرس به دست بیاورید.

واکنش‌های متفاوت را بپذیرید: شما و همسرتان واکنش‌های متفاوتی به این وضعیت نشان خواهید داد. تجربیاتتان را با هم در میان بگذارید و با یکدیگر همدردی کنید. به درد دل‌های یکدیگر گوش کنید تا هر دوی شما احساس داشتن یک حامی و پشتیبان را داشته باشید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط