چطور کودک خجالتی‌ام را در دبستان تنها بگذارم؟
ابتدا به فرزندتان بگویید که اشکالی ندارد اگر کمی محتاط‌تر و درون‌گراتر از همسالانش باشد. بچه‌های خجالتی اغلب در مقایسه با دیگر کودکان به زمان بیشتری برای تطبیق دادن خود با موقعیت‌های جدید نیاز دارند. وظیفهٔ شما به عنوان والدین یک کودک کمرو این است که تا وقتی بتواند در یک محیط ناآشنا مانند مدرسهٔ ابتدایی جدید یا کلاسی پر از بچه‌های ناشناس احساس راحتی کند، از او حمایت کنید.
فرزندتان قطعاً در چند روز اول حضور در کلاس جدید به حمایت بیشتری نسبت به یک کودک معاشرتی نیاز خواهد داشت و این برای کودکی با خلق‌وخوی او کاملاً طبیعی است. سعی کنید قبل از روز اول با هم از کلاس درس دیدن کنید تا با محیط جدیدش احساس راحتی بیشتری پیدا کند.
اگر فرزندتان در شروع کودکستان خجالتی بود و بعد دوستانی پیدا کرد، آن موفقیت مهم را به او یادآوری کنید. اگر مدرسه اجازه می‌دهد، از آنها بخواهید فرزندتان را در کلاسی که یکی از دوستانش در آن است قرار دهند. اگر او به مدرسه جدیدی می‌رود، به محض اینکه فهرست اسامی کلاس مشخص شد، با کمک مسئولان مدرسه کمی اطلاعات بگیرید تا بتوانید چند همکلاسی را که در نزدیکی شما زندگی می‌کنند پیدا کنید و قبل از شروع سال تحصیلی چند قرار بازی بین آنها ترتیب دهید. به این ترتیب، بچهٔ دبستانی شما در روز اول مدرسهٔ جدید با حداقل چند کودک در میان تعداد زیادی چهرهٔ غریبه احساس راحتی می‌کند.
ممکن است هر سال مدتی طول بکشد تا کودک شما با کلاس جدید خود سازگار شود، اما به زودی به روال عادی کلاس عادت می‌کند و با معلم و دوستان جدیدش پیوند محکمی برقرار می‌کند. مهم است که ناگهان این برداشت را به او منتقل نکنید که فقط به این دلیل که حالا دیگر بزگ شده و یک بچهٔ دبستانی است، باید خجالتی بودن را پشت سر بگذارد. به یاد داشته باشید که فرزند شما مجبور نیست ستارهٔ کلاس باشد و تحت فشار قرار دادن او کمکی نخواهد کرد.
در عوض، این پیام را به او منتقل کنید که برای رویکرد آرام و متفکرانهٔ او به زندگی ارزش قائل هستید. این به او کمک می‌کند احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد. به طور کلی، سعی کنید تعادل را حفظ کنید. او را تشویق کنید تا فرصت‌های تعامل با دیگران را بپذیرد، اما اجازه دهید با سرعت خاص خودش این کار را بکند.
همچنین توجه داشته باشید که در این سن است که بچه‌ها شروع به برانداز کردن و قضاوت یکدیگر می‌کنند، بنابراین اذیت کردن بچه‌هایی که «متفاوت» هستند نسبت به سن‌های پایین‌تر در دبستان رایج‌تر است. از آنجا که ممکن است فرزندتان به شما نگوید که این اتفاق می‌افتد، مراقب علائم آن باشید. برای مثال، او ممکن است بیش از حد معمول گوشه‌گیر به نظر برسد. اگر نگران هستید با معلمش مشورت کنید. به او فرصت‌های زیادی بدهید تا در مورد این اتفاق با شما درد دل کند.
سپس سعی کنید با هم راه حل‌هایی برای مقابله با توجه ناخواسته بچه‌های دیگر پیدا کنید. معلم فرزندتان نیز معمولاً می‌تواند کمک‌کننده باشد. کودک می‌تواند تلاش کند نظرهای منفی را نادیده بگیرد، یا می‌تواند از معلمش بخواهد که وارد عمل شود، هرچند در این صورت ممکن است شهرت نامطلوب خبرچین را بین بچه‌ها پیدا کند. اگر آزار و تمسخر ادامه پیدا کرد، به او کمک کنید تا جواب‌هایی بیاید که به او اجازه می‌دهد بدون تحقیر دیگران، از خود دفاع کند. اگر چیزی مثل «تو یه موش ترسویی» می‌شنود، می‌تواند با چیزی مانند «همه از یه چیزی می‌ترسن» پاسخ دهد. در اینجا، هدف شما این است که به فرزندتان کمک کنید راه‌هایی بیابد تا شکنجه‌گران خود را بدون شرارت و بدجنسی ساکت کند و در عین حال عزت نفس خود را نجات دهد. تشویق او به اینکه پیش خودش و در نهایت حتی در مقابل دیگران خجالتی بودن خود را قبول کند، به او کمک خواهد کرد با آنچه که هست احساس راحتی کند.
در مورد فشار همسالان بدانید.
